Konya'mın kalbi güzel insanları

Acının tarifi nasıl yapılır?
Ben bilmiyorum…
Bilen var mıdır?
Bu resimdeki kardeşimize sorsak bilir mi?
Tabii ki bilir!
Oturduğu binanın enkazının önünde, iki cenazenin başında ayakta durmaya çalışan bu kardeşe sorsak, acıyla alakalı destan yazar!
Bu resmi Ankara’nın deneyimli foto muhabirlerinden Ali Ünal gönderdi…
Sadece bunu değil, onlarca resim gönderdi…
Hepsi can yakan, göz yaşartan, insanlığımızdan utandıran resimler…
En çok bu resme takıldım…
Ölen kızı Irmak’ın elini bırakmayan baba Mesut Hançer gibi…
Ya da göçük altında kaybettiği oğlunun yüzünü daha fazla öpmediği için dizlerini döven  anne gibi…  
Çarenin bile çaresiz kaldığı bir durum…
Sadece binaların, asfaltların, yolların değil, yüreklerin de yerle bir olduğu büyük acı…
Gecesi başka, gündüzü başka bir karanlık…
Güneşin, ayın, yıldızların terk ettiği Hatay’ın, Malatya’nın, Adıyaman’nın, Maraş’ın acısını kim nasıl anlatabilir?
Tabii ki depremde yerle bir olan diğer il, ilçe ve köylerin çaresizliğini de…
Yaşayanların dışında kimse anlatamaz…
Ne kadar anlatsalar da anla(ya)mayız!
*
YARDIMDA KONYA BAYRAKTAR
Böyle felaketler, Türk insanını tek ses, tek nefes, tek vücut, tek yürek haline getirir…
İnsanmış gibi yapanların değil, insan gibi insanların ahlakı, merhameti, ruh hali, dahası cinsi cibilliyeti böyle günlerde ortaya çıkar…
Allah’a şükürler olsun ki, Konya’mız bu anlamda bayraktarlık görevi yapıyor…
İnsanlarıyla…
Aileleriyle…
Hısım ve akrabalarıyla…
Kurum ve kuruluşlarıyla…
Hatay’da, Maraş’ta, Malatya’da, Adıyaman’da, Gaziantep’te, Adana’da, Osmaniye’de, Kilis’te, Diyarbakır’da ve Urfa’da, Konya ve Konyalı konuşuluyor…
Sosyal medyada, gazetelerde, televizyonların canlı yayınlarında Konya Büyükşehir Belediye’sinin hizmetlerinden söz edilince, göğsüm kabarıyor, gurur duyuyorum…
Mutlaka başka şehirlerden de yardım eli uzanıyor, felaketzedelere…
Uzanmalı da ayrıca…
Ama, Konya’da tarihi bir yardımseverlik yaşanıyor…
Ve yardım götürenlerin hemen hemen hepsi sahadalar…
Yani, bölgedeler…
Belediyeler, Konyaspor ve taraftarları, AYD, Atiker, Kulluk ailesi, Ekrem Coşkun, Omake, Mobilchef, Korkmaz, Ali Kaya, Çelikkayalar, Celalettin ve Ahmet Çakıcı kardeşler, Sarraf Vahdi, ismini sayamadığım yüzlerce kurum, kuruluş, sanayici, iş adamı, yani hepsi bizim, bu şehrin insanı…
Basından ve sosyal medyadan gördüklerim bunlar…
Bir kez daha gördüm ki, Konya, yani Konyalı böyle günlerde ve yardım konusunda bayraktarlığını sürdürüyor…
Ali Kaya ile tanışırız, ama sürekli bir muhabbetimiz yok…
Ali’yi bu depremde uzaktan da olsa çok daha iyi tanıma fırsatım oldum…
Amele gibi…
İnanılmaz duygulandım…
Yazmazsam onun hakkına girerdim…
Ali Kaya sadece bir örnek…
Büyükşehir, Karatay, Meram, Selçuklu Belediye başkanları…
Hepsi sahada…
Nasıl çabalıyorlar…
Uzatmayacağım; bir başkadır benim memleketim, bir başkadır memleketimin insanı.
*
Bu arada Selçuklu Belediye’sinin organize ettiği yardım toplama merkezinde gönüllü görev yapan bir arkadaşım, “Vatandaşlarımızın inanılmaz desteği var. Hepsinden Allah razı olsun. Ancak bu yardım kolilerinin içerisinden gereksiz eşyaların çıkması, onları ayıklamamız işimizi zorlaştırıyor ve zaman kaybına neden oluyor. Topuklu ayakkabılar çıkıyor kolilerin içerisinden.  Geceliklerin yanı sıra giyilmiş iç çamaşırlarını saymıyorum bile” diye sitem ederken, insanların biraz daha dikkatli ve duyarlı olmalarını rica etti bizim aracılığımızla…
Gözünüzü seveyim, evdeki işe yaramaz, araç-gereçlerinizi, giyilmiş paçavralarınızı göndermeyin…
Belediyelerin  temizlik görevlileri her gün kapınızın önünden çöplerinizi alıyor zaten…
Zahmet edip yüzlerce metre uzağınızdaki Selçuklu Kongre Merkezine götürmeyin çöplerinizi!
Siz anladınız benim ne demek istediğimi!