Benim ve benden önceki jenerasyon çok iyi bilir…
Daha doğrusu tanırlar kendisini…
Konya ve Türk boksunun gelmiş geçmiş en klas 63,5 kilolarından birisiydi…
Müthiş eskivleri vardı ve indirici yumrukları vardı…
Karşısındakiler kolay kolay puan alamazlardı…
Yumruk almamak adına başını, bazen sağa sola, bazen de yumruk mesafesinden uzak tutarak, bazen de küçülerek, ama üç raundun sonunda da büyüyerek inerdi ringden…
Müthiş bir boksördü Hamdi abi…
Hamdi Yiğit…
Soy adı gibi yiğit bir adam Hamdi abi.
xxx
Hamdi abiyi ilk tanıdığımda, tam hatırlamıyorum ama, 8-9 yaşlarında bir çocuktum…
60’lı yılların sonu, 70’li yılların hemen başı olabilir…
Almanya’nın önemli şehirlerinden birinin boks takımı Yolspor’un daveti üzerine Konya’ya gelmişti…
O dönemlerde karşılıklı müsabakalar yapılıyor, hem sporcuların maç tecrübeleri artıyor, hem de boksun daha çok kitlelere ulaşabilmesi için çaba gösteriliyordu…
Konya Yolspor boks takımının da zaman zaman yurtdışına çıktığını hatırlatıyorum, çünkü o dönemlerde, Allah rahmet eylesin Yakup Karataş gibi, Ahmet Helvacı gibi akrabalarım da, kafilede yer alıyorlardı…
Bir yaz akşamıydı, amcalarım, eniştem ve Adana’dan gelen akrabalarla birlikte, şimdi Millet Bahçesi olan stadın hemen girişindeki spor salonundan içeri girmiş, heyecanım bir kat daha artmıştı…
Salonun dışı mahşeri bir kalabalık, içerisi, yani tribünler ise tıklım tıklım dolu, yer bulamayanlar ise ayakta maçları izliyorlardı…
Salon resmen yıkılıyordu…
O dönemler Hamdi abi asker olduğu için, bu müsabakalara özel izin alınarak katılmış ve ringe çıkmıştı…
Rakibi olan Alman boksör, uzun boylu, incecik, kolları uzun, Hamdi abi ise rakibine oranla daha kısaydı…
Sadece şunu hatırlıyorum; Alman direk yumruklarla Hamdi abiyi köşelere götürmeye çalışıyor, Hamdi abi ise eskivlerle Alman’ın yumruklarını savuşturuyordu…
İkinci raundun ortalarında Hamdi abi, Almanın karaciğerine sol kroşesini bıçak gibi soktu, Alman büküldü, aynı sol yumruğunu çeneye öyle bir yerleştirdi ki, Alman iki seksen, bir doksan ringe uzandı, daha da kalkamadı…
Bu arada salon resmen yıkıldı…
Özetlersem; benim boksu sevmemin en büyük sebebidir Hamdi abi…
Futbolu da Sarı Mehmet, yani Mehmet Aktan’la sevmiş, yıllar sonra hayranı olduğum bu iki insanı bir araya getirerek, röportaj yapmıştım…
İkisinin kaderi de hemen hemen aynı…
İkisi de geçim derdi olan ailelerin çocuklarıydı, ama ikisi de branşlarında Ay Yıldızlı formayı giyerek, ülkemizi ve şehrimizi uluslararası arenalarda başarıyla temsil ettiler…
Var olsunlar.
xxx
Hamdi abiyi uzun zamandır görmüyordum…
Geçen hafta karşılaştık…
Çocukluk arkadaşım, kendisi de boks yapmış Hocayla, yani Rıfat Hastürk’le Aziziye civarında dolaşırken karşılaştık Hamdi abiyle…
İnanılmaz derece mutlu olduk, tabii ki Hamdi abi de…
Beni hemen tanıdı, ama Hocayı, yani Rıfat’ı dikkatli dikkatli süzmesine rağmen çıkaramadı…
Ayak üstü de olsa 10-15 dakika lafın belini kırdık…
Aynı gün Muharrem Cankurt’tan da söz etmiş, onun da kulağını çekiştirmiştik…
Ertesi gün de Muharrem abiyle karşılaştık…
Hamdi abiden, Ali Kılınçoğlu’ndan ve eskilerden bahsettik…
Muharrem abi, Mersin’de yapılan Türkiye şampiyonası sonrasında Konya’ya dönüşte, Çumra yakınlarında başlarından geçen bir hikayeyi anlattı, neşemize neşe kattı…
Muharrem abi, Hamdi abinin Erzurum’da yaşadığı bir olayı daha anlattı ki, insanın “kolay kolay Hamdi Yiğit olunmuyor” diyesi geliyor…
Çok uzun olduğu için, başka bir yazımda mutlaka sizlerle paylaşacağım…
En azından boksa gönül vermiş genç kardeşlerimiz Hamdi Yiğit gibi bir efsaneyi yakından tanımış olurlar.
Xxx
Konya’dan sadece Hamdi abi değil, çok iyi boksörler çıktı…
O dönemlerin milli takımında Konyalı boksörler mutlaka olurdu…
Celal Sandalların, Nazif Kuranların, Seyfi Tatarların, Kemal Sonunurların, Arif Doğruların olduğu milli takımda Nuri Eroğlu, Mehmet Kumova ve Hamdi Yiğit mutlaka yer alırlardı…
Hasan Oğuz, Turan Çumralıgil, İsmail Odunkıran, Soner Karaöz ve ismini sayamayacağım Konyalı birçok boksör milli takımlarda görev yaptılar…
Şimdi mi?
Konya boksunun Türkiye’de esamesi okunmuyor!
Sebep mi?
Sporcular antrenörlüğe, antrenörler yöneticiliğe soyunursa, Konya’dan ne şampiyon çıkar, ne de milli sporcu!
Konya’nın küçük ölçekli şampiyonalarda kürsü göremeyişinin en büyük sebebi de bu olsa gerek…
Yazık.
YORUMLAR