Futbolun adaleti olsaydı!

Sadece futbolda değil, hayatın her alanında bir şeyi yanlış planlarsanız, gerisi de yanlış gelir…
Düğmenin ilk yanlış iliklenmesi gibi…
O nedenle de meseleyi iyi ve doğru analiz etmek gerekir…
Ali Çamdalı meselesi, Ömer Korkmaz’ın yaptığı iyi işlerin de görmezden gelinmesinin en önemli nedenlerinden birisiydi…
Koskoca şehrin süper ligdeki takımının stajyer bir antrenöre teslim edilmesi, camiadaki ayrışma, kutuplaşma, sevgi-saygı ortamının ve duygu birlikteliğinin egemen olması, Konyaspor’un kan kaybetmesinin en büyük nedenlerinden birisiydi…
Hal bu iken, iyi oyunculara sahip olsanız ne yazar, olmasanız ne yazar… 
Takım ol(a)madıktan sonra!
Teknik adamın, oyuncuların, taraftarların, yönetimin, yerel ve ulusal basının ayrı telden çaldığı bir ortamda, Konyaspor’un yüz güldüreceğini, daha doğrusu bir başarı hikayesini yazacağı ihtimali son derece düşüktü…
Bütün bunlar tecrübe ile sabit bir durum…
İlhan Palut’tan sonra gelen teknik adamlarla Konyaspor’un iki yakası bir araya gelmemişti…
Neyse ki fazla geç kalınmadı…
Umarım Recep Uçar’la benzer sıkıntıları yaşamayız.
xxx 
Başakşehir önünde iyi oyunun ve seyir zevkinin yüksek olduğu bir maçtan sonra, Göztepe maçının sonucunu ben de merak edenlerdendim…
İlk 45’in Konyaspor adına sahanın en iyisi kaleci Slowik’di dersek, durumu özetlemiş oluruz sanırım…
Tribünlerinin baskısını arkasına alan Göztepe, ilk dakikalarda Konyaspor kalesinde ciddi tehditler oluşturdu…
Özellikle 12. dakikada öyle bir pozisyon yakaladılar ki, kaleci Slowik, Fofana’nın vuruşunda topun kaleye gitmesine izin vermedi…
Göztepe takımının hem skor hem de psikolojik üstünlüğünü ele geçirmesine Konyaspor’un Polonyalı kalecisi “hayır” dedi…
Bu pozisyondan sonra Göztepe’nin ön alan baskısını kıran Konyaspor, topa ve oyuna sahip çıkan taraf oldu…
İyi pas yaparak, özellikle de geniş alanları iyi kullanarak Göztepe kalesine giden Konyaspor, Alexsic, Pedrinho, Yusuf Erdoğan ve Kramer’le pozisyon buldu…
30’da sahneye bir kez daha kaleci Slowik çıktı…
Ev sahibinden Tijanic’in sağ taraftan kullandığı top Konyaspor savunmasından  sekti, Heliton’un altı pas içinde kafayla kaleye gönderdiği topu Slowik kornere atarak, Göztepe’nin öne geçme fırsatını önledi…
Eğri oturup doğru konuşmak gerekirse, takımlar ilk 45’in bitiminde içeriye 0-0’la girmişlerse, skorun böyle olmasında kaleciler önemli rol oynadılar…
İlk yarı için son söz şu; iki takımın atanları eleştirilerken, tutanları alkışlandılar.
İKİNCİ YARI GÖZTEPE GOLLERİ    
Ligin ritim yakalamış, rakipler tarafından saygı duyulan bir rakiple, hem de İzmir’de oynamasına rağmen, kendi yarı alanına çekilerek oynamadı Konyaspor…
Bu yarıda gördük ki, yeşil-beyazlı temsilcimiz Konyaspor, İzmir’e 1 puana değil, 3 puana geldiğini hissettirdi…
Ancak Göztepe takımı, özellikle Fofana ve Tijanic ile ciddi ciddi Konyaspor kalesinde tehditler oluşturdu…
62’de Konyaspor Pedrinho ile öne geçme fırsatını bulamazken, aynı dakikada Göztepe’nin Bulgar hocası Fofana ile Tijanic’i kenara alarak, Juan ve Matsuki’yi oyuna sürdü…
Açık konuşmak gerekirse, Bulgar hocanın bu hamleleri işe yaradı…
Bu yarının ortalarında da psikolojik üstünlüğü yakalayan Konyaspor oldu, dolayısıyla da ürettiği gol pozisyonları ile  Göztepe takımının kimyasını bozdu…
Ancak, final vuruşlarındaki beceri noksanlığı Konyaspor’un başına iş açtı…
Kolay değil Göztepe deplasmanı…
Tribün desteğini hiç kaybetmeyen, üstelik oyuna girenlerin istekli ve arzulu oluşları ile ciddi bir ritim ve özgüven yakalayan da evsahibi Göztepe oldu…
Uzatmaların son bölümlerine kadar oyuna ortak olan Konyaspor, biri penaltıdan olmak üzere yediği iki golle hiçte hak etmediği bir yenilgi aldı…
Sonuç bir yana, Konyaspor iyi mücadelesinin karşılığını alamadı…
Açıkçası yazık oldu…
Futbolun adaleti olsaydı, sevinen Konyaspor olurdu.