İsmini yazmam…
Okursa daha çok üzülür…
Mahalleden…
Bisikletini çalmışlar…
Baba yarısı amcasından yadigar kalan bisikletini…
Gözü gibi koruyor…
Bir değil, iki asma kilitle, deli bağlar gibi bağlıyor…
Bir yandan 15-20 yıllık arkadaşı, bir yandan rahmetli olmuş amcasının yadigarı…
Bizimkisi 70’ine merdiven dayamış…
Dokunsanız ağlayacak…
Öyle zoruna gitmiş ki, hem de camideyken yürütmüşler bisikletini!
En çokta bu zoruna gitmiş…
“Sanki amcamı tekrar kaybetmiş gibi oldum” dedi…
“Canın sağ olsun, yenisini alırsın” diyeceğim, ama öyle bir durumu da yok…
Durup durup “Amcamın yadigarıydı. Garibim buğday pazarında hamallık yaparak, alnının teriyle almıştı bu bisikleti” diye sızlanıyor…
Bunları anlatırken, gözleri nemleniyor, başını öne eğiyor…
Evlerinin tek ulaşım aracı bisikleti…
Oğlu da zaman zaman bisikletle çarşı-pazar dolaşıyor…
Kısa mesafelere amca yadigarı bisikletle gidiyorlar…
“Oğlan da üzülecek” dedi…
“İki tekeri de patlaktı, yeni yaptırmıştım” dedi…
Sanki, iki tekerli bisikletten değil de, Apollo 11’den bahseder gibiydi…
Daha önce de yürütmüşler bisikletini…
Hem de yıllar önce…
Sıfır değil, “ikinci el”miş…
“Tellal Pazarı”ndan almış…
İlk bisikletini çaldırdığında, bu kadar üzülmemiş, bu kadar canı yanmamış…
Çünkü, kendisi almış…
Ama bu bisikleti, baba yarısı ve çok sevdiği amcası hasta yatağında, “benim sana verecek bir şeyim yok, ama gözüm gibi baktığım bisikletim bundan sonra senindir” demiş…
Daha sonra da, “bisikletimin kıymetini sen bilirsin, bunlara bırakırsam, ne dümeni kalır, ne tekeri” demiş…
Onun için de gözü gibi bakıyormuş, amcadan yadigar kalan “Balon Tekerlekli Bisan” bisikletine…
Önceki gün öğle saatlerinde aradım, “bisikletten bir haber var mı?” dedim…
“Giden gelir mi” dedi, ama bir arkadaşımızla birlikte …. tarafına bisikleti aramaya gittiğini söyledi!
Bu tür çalıntı eşyalar, özellikle bisiklet, motor, üç tekerlekli, ne varsa o mahallede alıcı buluyormuş…
Detayına girmeyeceğim…
Bizim abi, bisikletini bulmak için yollara düşmüş…
Burada göz ardı etmeyeceğimiz bir mesaj da var; meseleye sadece bisiklet olarak değil, manevi bir pencereden de bakmak lazım…
Türk insanı olarak “emanet” ya da “hediye” veya “ata yadigarı” eşyalara gözümüz gibi bakarız…
Bizim mahalleden abinin, amca yadigarı olan bisikletine baktığı gibi.
xxx
Bu konuda biraz araştırma yaptım ve özellikle Aziziye Camii civarında haftada 2-3 bisiklet çalındığını öğrendim…
Konya bisiklet şehri olduğuna göre, şehrin başka başka semtlerinde de bisiklet yürütme vakalarının sıkça olduğunu söylemek mümkün…
Hele yaşlı bir amcanın anlattığı ise burnumun direğini sızlattı…
“Hay guzum; cami şadırvanının musluklarını çalan, cami cemaatının ayakkabısını çalan, caminin kapısını çalan hırsızlar, bisiklette çalar, altımızdaki donu da çalar” deyince, “haklısın amca” demekten başka bir söz bulamadım…
Eski memur abilerden birisiyle konuştum, o daha çarpıcı şeyler anlattı…
“Kaliteli ve marka bisikletleri çalanlar, hemen satmıyorlar. Bazen 4-5 ay bekletiyor, bazen de başka başka şehirlerde satıyorlar” dedi…
Bu pahalı bisikletleri yürütenler, yani 5 bin TL’lik bisikleti bin liraya elden çıkarıyorlarmış…
Bisikletin gerçek sahibinin dışında, alan da, satan da razı olunca, iş farklı bir boyuta gidiyor ve hırsızlık ağı oluşuyormuş!
Emniyet ne yapabilir bu konuda?
Her bisikletin başına bir polis ya da bekçi dikemeyeceğine göre, güvenlik tedbirini yine bisiklet sahipleri alacak…
Ya bisikletlerini hırsızların çaresiz kalacakları bir yere park edecekler ya da gözlerini bisikletlerinin üzerinden ayırmayacaklar…
Başka yapacak bir şey yok.
xxx
Bu arada bizimkinin “Balon Tekerlekli Bisan” bisikletini yürüten hırsıza seslenmek istiyorum; bu bisiklet, adamın baba yarısı amcasının yadigarı…
Kendisi için çok kadar kıymetli…
Hem de senin idrak edemeyeceğin kadar…
Getir adamın bisikletini…
Eşek oğlu eşek!
Kimse kusura bakmasın, hırsıza “eşek oğlu eşek” değil de, “hırsız kardeş mi” diyeceğim.
YORUMLAR