Üç tarafı denizle çevrili, 7 iklim, 4 mevsim, flora zengini bir ülke TÜRKİYE!..
Fakat gelin görün ki, bugün biz gıda enflasyonunu konuşuyor, çiftçilerin sorunlarını tartışıyoruz. Çiftçilerimiz ürettikleri ürünler değerini bulmayınca öfke patlaması yaşayarak ülke genelinde eyleme geçiyor.
Öte yandan şöyle bir durum değerlendirmesi yaptığınızda, güçlü Ar-Ge altyapısı, etkin denetim mekanizması ve gıda güvenliği sistemimiz var. Avantajlı ve çeşitli destek, hibe ve teşvik uygulamalarının varlığını görüyorsunuz.
Aç kalmamak, dünyayı da beslemek için tarım. Yeter ki bu cennet vatanın tarım öyküsünü, politik masal haline getirmeyelim…bereketli topraklara sahip olmanın şansını iyi değerlendirmek, işsizlik sorununa da birincil çözüm olacağından tarımsal kalkınma politikaları yine yeniden gözden geçirilmelidir. Dolayısıyla, tarım arazisini rant alanı olmaktan çıkarıp, ürün üzerinden değerlendirmek ve imar için kullanılmasını engellemek gerekiyor. Tarlaya fabrika, konut, mesken inşasına izin vermeyip, ürün bazlı teşvik sistemleri getirmek şart. Bir de verdiğin teşvikin ürüne dönüşüp dönüşmediğini takip etmek gerek.
Enflasyonda tarım gelişebilir mi?Gelişemez. Zira domateste dahi 13 farklı alanda döviz girdisi var iken tarımı dolarizasyondan çıkarmadan kalıcı gelişme sağlanması söz konusu olmayacaktır. Kaldı ki kavun karpuz domates tarlada bedava iken rafta ateş pahası ise, lojistiği çözmeden, hal yasası çıkarmadan gıda enflasyonu inemez.
Türk tarımını geliştirecek beş hayati adım: Devletin tarımı ülkenin yeni öyküsü haline getirebilmesi için plan yapması yetmez, müdahil olması, yönlendirmesi hatta yasal düzenleme getirmesi gerekiyor. İşte kamunun 5 kritik ev ödevi;
1-Arazileri bütünleştirmede keyfiyet değil, zorunluluk,
2-Neyi ekeceklerine bilim, rekolte ve pazar koşullarıyla bakanlığın karar vermesi,
3-Üreticinin örgütlenerek yem, gübre gibi alımlarda birlikte davranması ve kooperatifleşme zorunluluğu,
4-Finansa erişimde tarım önceliği ve kolaylığı,
5- Pazarlama ve dağıtım kanalları oluşturup market rafı terörüne son vermesi…
Tarım ülkelerin kendi kendilerine yetebilmeleri için birincil koşullardan biridir. O zaman tarımsal kesimin yani köylünün ve çiftçinin sesine kulak verilmeli ve tarımsal alanların betonlaşmasına izin verilmemeli. Diğer tarafta köyden şehre göçe artık dur demenin yolları açılmalı. Çünkü köyden şehre göç eden insanlar üretirken birden tüketen toplumun içinde kendini buldu. Gençler işsiz kaldı ve şehirde yaşamanın zorluklarında kendilerini şehrin keşmekeşi, ağır sanayi koşullarında çalışır buldular. Özellikle ve en önemli nokta da burada bu insanların çalıştıkları yeni alanlarda yeterli olmamaları ve gerekli eğitimleri almamış olmaları onları iş kazalarında en tehlikeli durumlarda bıraktı. Üretemeden kazanamayacağımızı her zaman dile getirdiğimizi biliyorsunuz. O zaman üretmek ve özellikle yeni dünya düzeninde ayakta kalmak için gıda teröründen ve gıda savaşlarından ülke olarak uzak kalmak zorundayız. Tüm bunları sağlayabilmek için de tarımın ve tarım politikalarının çiftçinin içinden çıkılmaz bir hal alan sorunlarına kısa yoldan çözüm bulması gerekmektedir.
İşsizlik rakamları açıklandığı zaman, iş aramayanlar işsiz sayılmadığı veya kayıt altında olmadıkları için TÜİK’in açıkladığı rakamlar diğer açıklanan rakamlar gibi çok da inandırıcı gelmiyor. İlimizde KTO,KSO ve TOB’un işsizlik ve eleman sorunuyla ilgili açıklamaları bir çok gerçeği de gün yüzüne çıkarmaktadır. Zira teknik ve ara eleman konusu üretim mekanizmalarında yani sanayilerde hala çözülmüş değil. Kaliteli ve kalifiye elemanla çalışılmadığı zamanda yaşanan ürün kayıpları mali zararların boyutlarını da büyüttüğü için bu elemanların yetiştirilmesi büyük önem arz ediyor.
Velhasıl konular derin ve geniş. Tarımsal kalkınma gençlere iş, üreten ve pazarda söz sahibi bir ülke olmamızı sağlayacak yegane gelir kaynaklarından biri aktif hale gelmiş olacaktır.
YORUMLAR