Dünya Kadınlar Günü, Birleşmiş Milletler tarafından bu şekilde tanımlanmış olarak her yıl 8 Mart'ta kutlanan uluslararası bir gündür. Önemi: Sivil farkındalık günü; Kadınlar ve kızlar ...
Diğer adı: Dünya Emekçi Kadınlar Günü...
Asrın felaketini yaşayan ülkemizde kadınlar gününün kahramanları o kadar çok ki, o emekçi kadın günü tanımının da çok üstünde tanımları hak eden bir durum. Binlerce kadın, binlerce anne deprem felaketiyle hayatını kaybetti. Evlatları annesiz kaldı. Toprağın bağrına yan yana dizildi kadınlar, anneler, kızlar. Yaşasalardı belki bugün kutlama yapacaklar belki kendilerine küçük hediyeler gelince mutlu olacaklardı. Artık belkilerde kaldılar.
Nasıl bir felakettir ki, bir aydır her zaman olduğu gibi evin yükünü çeken anneler yine çadır önlerinde soğukta ve susuzlukta çamaşır yıkamaya, bulaşık yıkamaya devam ediyorlar.
Evlerimizde önemsemediğimiz bir çorap dahi annelerin gözlerinde yaş olmuş akıyor. Anne evladına üç gün boyunca ayakları üşümesin diye poşet bağladığını anlatırken gözyaşları sel olup yanaklarından süzülüyor. Hangi vicdan bu durumda sızlamaz? Bilmiyorum ama acılar gün geçtikçe büyümeye devam ediyor.
İnsan her şeye alışır denir ya bu durum alışmanın da çok ötesinde bir durum. Devlet kısa zamanda sorunları çözmek için çareler ararken yapılması gerekenleri de yaptığını söylerken yerle bir olmuş şehirleri ayağa kaldırmak hiç de sanıldığı kadar kolay olmayacak.
Artık DEPREM ANNELERİ diye bir tanımlama da oluştu toplumun ağzında. Ne 8 Mart Dünya Kadınlar Günü ne başka bir gün onlar için hayatı yaşamanın çok daha ötesinde günü kurtarmanın çabasını veren kadınlar olarak görüyoruz. Çadırlarda yanan sobanın ısıtmadığı çocuklarına battaniye, sobanın üzerinde pişen aş oluyor onlar. Bakıyorsunuz küçük işletme sahipleri sokaklarda kurdukları tezgahlarda eşleriyle yan yana ekmeğini kazanmanın derdine düşmüş.
Öte yandan afet gönüllüsü kadınlar hala deprem bölgesinde hizmet vermeye devam ediyorlar. Türkiye’nin her yerinden deprem yaralarını sarmaya koşan kadınlarımızın, acıları dindirmeye çalışan yürekleri ve gayretleri asla unutulmayacak. Evet bu durumu yaşayan kadın erkek çocuk hepsi için durum çok zor. Fakat öyle durumlar yaşadık ki millet olarak kendimize dönüp bakma imkanı bulduk. Büyük küçük demeden herkesin özellikle kadınların nasıl canla başla çalıştıklarına, ürettiklerini, pişirdiklerini, az çok demeden evlerinde ve ellerindeki imkanları nasıl seferber ettiklerine şahit olduk. Bu durum hüznü ve mutluluğu aynı anda yaşamamıza sebep oldu.
Kadınlar el emekleriyle ürettiklerini satarak maddi ya da afetzedelerin ihtiyaçlarını gidermek için yollara koyuldular. Oralarda bir anneye can olmaya bir nefes olmaya koştular. Kadının doğasında olan sahiplenme duygusuyla, oradaki çocuklara kucak açtılar.
Belki gelecek yıllarda geniş meydanlarda kutlamalar yapılacak. Fakat bu acı hiçbir zaman unutulmayacak. Tarihimizin en acı gününü yaşayan kadınları 8 Mart’larda anmaya devam edeceğiz.
YORUMLAR