Çocuklarımızı kaybediyoruz. Bağımlılık yaşı artık çok küçük yaşlara indi. Tüm ülkede sorun katlanarak büyürken, bir çocuğun uyuşturucuya, alkole başladığı araştırılırken ilk önce aile yapısın da araştırılmasının önemli olduğunu söylemek istiyorum.
Aileler çocuklarına iyi bakabilmek için, çocukları gelecekte iyi yerlerde olabilsin diye sabahtan akşama kadar çalışıyorlar ama bunu yaparken de bazen aile ile vakit geçirmeye zaman bulamıyorlar. Bu durum aile içindeki bağı zedeliyor.
Çocuğun aslında istediği sıcak ortam, sevgi ve şefkat sağlanmadığı için çocuk kendi kafası içinde karmaşa yaşıyor. Mutlu olabilmek için kendine bazen kötü arkadaşlar edinebiliyor. Başkasının tavsiyesi ve kulaktan doğma yöntemlere başvurabiliyor.
Aileler çocuklarının çevresinde ki arkadaş grubuna çok dikkat etmelidir. Eğer ki aileler çocukta olduğundan farklı davranışlar, daha önce yapmadığı şeyler, daha önce gitmeyip gittiği yerler olduğunda, boğmadan, üstüne çok varmadan nerelerde gezdiğini, eğlendiğini aile mutlaka gözlemlemelidir.
Bağımlılık arttıkça çocukların o madde adına para bulmak için hırsızlığa ve kötü yollara düşebileceğini göz önünde bulundurmak gerekiyor. Çünkü tüm yaşananlar bunun gerçek bir delilidir.
Aile ortamından uzak büyüyen bir çocuk mutsuzluğunu, dışarda bulduğu, arkadaş dediği kişilere anlattığında ona; “gel bu maddeye başla, unutursun, rahatlarsın” gibi sözlerle çocuğun aklını çelebilirler. En başta dedikleri gibi rahatlatabilir ama ileri zamanlarda çok büyük fiziksel, ruhsal sıkıntılar ortaya çıkar.
Maddeye alışan çocuk, onu bulamadığında yoksunluk başlar. Çocuk o maddenin parasını verebilmek için aileden, evden eşya ve para çalmaya başlar. Çok dikkatli olunması gerekmektedir. Çocuğun alkole veya madde bağımlılığı durumlarını yaşadığını gören aile, çocuğu en doğru şekilde nasıl kurtarabilirim onun arayışı içerisinde olmalıdır. Burada uzman yardımı çok önemli olmasına rağmen ailenin çocuğun üzerindeki olumlu etkisi tedaviye başlamayı da kolaylaştıracaktır.
Durum gerçekten çok vahim. Okullarda verilen eğitimin kalitesi giderek düşerken, çocukların teknoloji çağında sanal bağımlılığı artmışken, eğitimde de teknik ve verimli çalışmalar yapılmazsa çocukların sanal bağımlılığı daha çok artacaktır.
Ekonomide yaşanan sorunlar, yüksek enflasyon ahlaki değerleri yerle bir etmişken çocuklara ahlaklı olmayı, milli ve manevi değerleri anlatamazsınız. Sorun çığ gibi gözlerimizin önünde büyürken, sessizce o çocukların bitip tükenmesini seyredemeyiz.
Sayılarını tam olarak kestiremediğimiz bu kadar çok sivil toplum kuruluşu ne yapar bilmem. Medyada basın ve yayın kuruluşlarında bu durumlar açıkça tartışılır, konunun önemine dikkat çekilir, aileler ve çocuklar bilgilendirilirdi. Hatta ilkokul çağından başlayan bilinçlendirme bu konuyla ilgili verilen sorumluluklarla pekiştirilirdi.
Artık herkes her şeyi biliyor dediğinizi duyar gibi oluyorum. Her şeyi bildiğini sanan bilgisizlerle etrafımız bu kadar sarılmışken bu konuda atacağımız adımlarda tabiidir ki yetersiz kalacaktır. Siz ne yapıyorsunuz derseniz de bizim yapacağımız yetkilileri uyarmak, okuyucularımızı uyarmak ve o çocuklara üzülmekten öteye geçemiyor.
Otobüs duraklarında madde bağımlısı gençlerin titreyerek kriz geçirmesi, gece yarısı polisin yerde yatan bağımlıları toplaması, paramediklerin bağımlıları hastaneye götürmekte zorlanınca polisten yardım istemesi, parklarda bağımlı gençlerin ve küçük yaşta çocukların bulunması hepsi ama hepsi cevabı verilemeyen soruların temel kaynağı.
Günlerdir bağımlı suç dosyası kabarık bir gencin henüz göreve yeni başlamış bir polis memurunu şehit etmesini konuşuyoruz. Günlerdir sekiz yaşındaki bir çocuğun katledişinin cevabını arıyoruz. Adaletin olmadığı yerde, böyle akıl tutulmaları yaşamamız normal geliyor. Adalet eğer gerçekten çalışsa suç dosyası kabarık birini sokaklarda insan güvenliğini tehdit edeceğini düşünmeden cezasız bırakmaz. Adaletin olmadığı yerde de tüm çocuklar, gençler ve hatta aileler yenik düşerler.
YORUMLAR