Namaz kılan her mü’min günde en az bir defa “Kunut duasını” vitir namazında okumaktadır. Gecenin son namazı olan “vitir namazında” okuduğumuz bu dua ile adeta Rabbimize verdiğimiz kulluk sözümüzü hatırlıyoruz. Duamızda Rabbimizin vermiş olduğu nimetleri inkar edenleri ve Rabbimize karşı gelenleri bırakacağımıza dair söz veriyoruz. Duamızda diyoruz ki;
“Allahım! Senden yardım isteriz, günahlarımızı bağışlamanı isteriz, razı olduğun şeylere hidayet etmeni isteriz. Sana inanırız, sana tevbe ederiz. Sana güveniriz. Bize verdiğin bütün nimetleri bilerek seni hayır ile överiz. Sana şükrederiz. Hiçbir nimetini inkar etmez ve onları başkasından bilmeyiz. Nimetlerini inkar eden ve sana karşı geleni bırakırız.”
“Allahım! Biz yalnız sana kulluk ederiz. Namazı yalnız senin için kılarız, ancak sana secde ederiz. Yalnız sana koşar ve sana yaklaştıracak şeyleri kazanmaya çalışırız. İbadetlerini sevinçle yaparız. Rahmetinin devamını ve çoğalmasını dileriz. Azabından korkarız, şüphesiz senin azabın kafirlere ve inançsızlara ulaşır.”
Yaptığımız dua ile eylemlerimiz birbirleri ile uyumlu mu yoksa duayı dil alışkanlığı ile yaptığımızdan duada verdiğimiz sözlerden farklı bir hayat mı yaşıyoruz?
Günün sonunda “Kunut dualarımızın” hayatımızda ne kadar etkili olduğunu bir kez daha tefekkür etmek temennisi ile…
YORUMLAR