15 Temmuz sonrasında, ardında acı hatıralar bırakarak, bir gün daha batıyor...
Kavurucu sıcakta, yanmış düşünce ve duygulardan yorgun gün ; gecenin serinliğine kavuşma telâşında...
Duruldu, sular...
Hırçınlığının yorgunluğunda, sukûnete teslim oldu, dalgalar...
Akdeniz sahilleri, eski coşkulu kalabalıkları özlerken, tedirgin ve belirsiz zamanların korkusunu üzerinde taşıyan misafirlerini ağırlıyor...
Sahiller tenha, kuşlar yürümeye alışmış, korkmuyor insanlardan !... Susarken insanlar, kargalar yüksek tonda çığlıkları ile bir lokmanın savaşında !...
En güzel şiirler yazılırdı, batan güne.
O mahur besteler dile gelirdi, aşk'ın ilânıydı kavuşan gün...
Yeni doğacak günün müjdesini verirdi, kızıla boyanan gök ve deniz şahitlik ederdi, batan günün vaatlerine...
Bugün, dünün yorgunluğunu taşıyan yürekler; kaybettiği günün tasasını taşırken, şiirden, şarkıdan, aşk'tan ve umuttan yoksun, belirsizliğin tedirginliğinde kargaların savaşını izliyor...
Bilinmezlik; belirsiz ve anlaşılır olmayandır.
Nerede, ne zaman ve nasıl bir olayla karşılacağınız hakkında bir öngörü sahibi olamama halidir...
Yorar, insanı !...
Yorgun ve geleceğe dair bir hayal, plân ve proğram üretemeyen kişi korkunun karanlığında kaybolur...
Korku kendine has tedbirler aldırırken, aklı kontrolü altına alır ve İnsanı köleleştirir !...
İnsan kendi türettiği olumsuz düşüncelerin tutsağıdır...
Sabırsızlık ve aceleci davranışlar , insan ruhunda derin yaralar açarken;
manevi sığınma alanlarının yerini panik, öfke ve şiddet kaplar...
Belirsizlik ortamında alınan kararlar da sağ- duyu hakimiyetini yitirir. Sebeb- sonuç ilişkisi düşünülmez...
Sürekli değişen kararlar dizininde kişi,
günü kurtarmaya çalışırken; geçmişten, verdiği sözlerden, kişiliğini oluşturan değerlerden vazgeçmiş, bağlarını koparmıştır.
Geçmişle bağını koparırken, gelecekle olan bağının koptuğundan da habersizdir.
Bugün bir karar alır ; birileri bu kararında etkilidir !...
Aldığı karar ve icrâatların , kendi yaşamına, topluma ve gelecek nesillere nasıl bir etki alanı oluşturacağını düşünmeden uygular...
Kısa bir süre geçer;
yaptığı icraata gelen tepki ve itirâzlar onu başka bir karar almaya zorlar ve yeni yeni düşünülmeden alınmış kararların sonuçlarında boğulur, kişi...
Victor Hugo Der ki ;
"Gelecek güçsüzler için ulaşılmaz,
Korkaklar için bilinmezlik,
Cesurlar içinse şanstır !..."
Hugo, bu sözleri hangi şartlarda söylemiş ise, günümüze de ışık tutar nitelikte olduğundan hiç kuşkum yok...
Karanlığın çökmesine en yakın zamanda, aydınlık yanıltır, insanı .
Güneşin serin dalgalara vuran kızıllığı yansırken gözlere, sanırsınız ki; aydınlık devam edecek..
Yavaş yavaş çekilen kızıllık yerini koyu bir gri- maviye bırakırken, sizi kararan bir zamana çekiverir... Karanlık içerisinde, kararan maviliğin ve belirsizliğin fısıltısı gelir, kulaklara...
Şiirlerden ve mahur besteden geriye kalan serin bir ürpertidir, sarar sizi...
Son yıllarda yaşanan ve devam eden belirsizlik ortamı, titreten bir korkuyu yerleştirdi yüreklere...
İnsanlığın durumu ürpertici !..
Endişeli yaşamın ayrı ayrı sonuçları , sarıp- sarmalıyor insanı... Gecenin koyu karanlığında ambulans sirenleri yırtıyor sükuneti... Kucakta bir bebek, bir ihtiyâr yürüyor zor adımlarla umuda, hastahanede koridorlarında...
Herşeye rağmen, cesaret diyorum...
Cesaretle, umuda sarılmak gerektiğini unutmamalı , insan...
Yaşadığım kısa zaman diliminde , gördüm ki; dert ve tasalar gecenin koyuluğunda daha bir ağır !...
Ağır misafir, Azrail geceleri teşrifde bulunmayı, daha çok tercih ediyor...
Gün kavuşurken; mekândan, Baki Mekânâ geçişe ,cesaretle hazır olmak ve son ana kadar, cesaretle yaşamak, diyorum !...
Dünyada ki kısa ev sahipliğine yakışan da bu değil midir?...
Saygılarımla...
YORUMLAR