İnsan kendindeki eksik ve cılız değerleri, üstelik insan hayatının hiçliğini hesaba katarak düşünecek olursa, hiçbir değeri ile övünmeye kalkışmaz. "
Montaigne
Vurur dalgalar zihnimin derinlerine, ne varsa geçmişten alıp götürür bilinmez diyarlara...
Gönül kalır mahsun ve kimsesiz.!
Ölümü bekler, ölüme aşina ve bugüne kırgın gönül. Her karanlık gece kavuşsada şafağa, her gönül kavuşamaz; aydınlık seher demine.
Bugün dünü özletmede getirdiği yeni olay ve ağır yüklerle.
Talân olmuş bağ misali dağıldı; duygular, fikirler ve mânalar.!
Gözler buğulu bakarken geçmişin silik hatıralarına , acze düştü akıl.
Güzellik, mal, mülk, makam, para ve gücü elinde tutanlar hiç kaybetmeyeceğini sandı; dünü talan ederken.
Gurur ve kibirle yürürken yarınlara,
Dünya sanki O'nun çevresinde dönüyor sanıyordu. Bugün hiç işine yaramayacağını gördüğünde anladı, kendine yaptığı düşmanlığı.
Emir ve tahakküm gücünü elde edenler; o gücün bir gün veren tarafından geri alınacağını unuttular.
Halkı ve İnsanları aşağılayıp, küçük görenler; kendilerinin en alt perdeden çaldıkları senfoniyi hiç dinlemediler...
Gasp, talan ve kendi egosuna tapınmayı ahlâk sayanlar; HAK' kı ve HAK'la beraber olanları ayakları altına aldıklarını bilemediler.
Merhamet beklediler hep; merhamet etmediklerinden.
Vicdandan ve vefa dan dem vurdu,
vicdan muhakemesini kaybetmişler..!
Haberleri yoktu, girdikleri yolun çıkmaz bir sokak olduğundan;
hatırlatan dürüst ve masum insanlar kovuldu kapılarından..!
Düşünceler çarptırıldı, yok sayıldı ahlâk ve erdem; oysaki kendisi yoksundu ahlâk ve erdem den.
Vazgeçemedikleri tek şey paraydı...!
Yaratılmışı sevmek,Yaratan 'dan ötürü , onların harcı değildi.
Millete ait olmak, Milli Kültür değerleri ile yaşamak ve yaşatmak çok uzaktı düşlerinden.
Tarihin bugüne sunduğu her türlü hediye ye sahip çıkmak, korumak ve dahada güzelleştirip geleceğe miras bırakmak gibi bir kaygısı yoktu; oturduğu yerden ters yüz etti tarihi ve Milli değerleri...
Koşarken İnsanlık bir hayalin peşinden, köşebaşında karşılaşıverdi hakikatin görünen yüzüyle...Yüzleşti ÖLÜM denen gerçekle.!
Ne olacak şimdi.?
Kendi elleriyle, kendisi için bir cennet kurmuştu , şu küçük dünyada..
Herşey kocaman bir HİÇ..
Perde kapandı, Oyun bitti...!
Bir hiç uğruna çekilen ızdırap , verilen emek ve geçen zaman ...
Bugün başımıza gelen felâketlerin zeminini biz insanlar, hep beraber ilmik ilmik dokuduk.
Birlikte çözüm üretmeye odaklanmadı zihinlerimiz...
Kıymeti bilinmeyen anlar uçup gitti elden. BİR olmayı anlayamadık.
Şimdi beraberiz;
ayrılıklarda, gözyaşlarında ve yalnızlıkta beraberiz.
Çaresizlikte beraberiz.
Hani yalnız doğmuştuk ya şu garip aleme , yürüyorduk ya yalnız , şimdi ölüme yürüyoruz , yalnız.
Ey dost, anlamışsan hiç'liğin kıymetini gam ve keder de uzaktır bizden.
Anlamışsan geçilen çileli yolun sonundaki nurlu zamanın çocuğu olduğunu, bir hiç uğruna hem yaşanır hemde ölünür...
Bekle...! Yakındır vadedilen zaman ve vuslatın hazzı.
Saygılarımla.
YORUMLAR